woensdag 27 februari 2008

Hanzefietstocht (1) - Naar Rostock

Beschrijvingen van de Hanze fietsroute zijn er vele: de officiële website biedt een redelijk overzicht. Hier in het kort wat ons het meest is bijgebleven.
Na de aanloop: onze treinreis naar Emmen, in juli 2005, was er een met hindernissen: op een deel van het traject geen trein, binnen 1 kilometer vanaf de start de eerste lekke band en een erg vol boemeltje met reizigers die vonden dat we niet meer in de trein pasten. De conducteur vond dat dat overigens wel ging. En zo begonnen we gevieren de route in Bourtange: een route die achteraf eigenlijk uit drie delen zou blijken te bestaan: de Noordduitse laagvlakte, de Hanzesteden vol historie en baksteen en de "stranddagen" aan de Oostzee. Daar zouden er het volgend jaar nog meer van komen.
Opmerkenswaardig aan de Noordduitse laagvlakte voor ons waren de Transrapid Versuchsanlage Emsland (TVE) (ik heb wat met treinen), het voorzieningenniveau van fietspaden, Bremen, een stad vol contrasten, Stade, waar we eigenlijk voor de eerste keer werden geconfronteerd met een Hanzestad zoals ik me die voorstelde. En natuurlijk "das Alte Land", een regio die vanaf de 12e eeuw is ingepolderd door Hollandse boeren.
Bremen fascineerde omdat elke periode in de Duitse geschiedenis hier zijn sporen heeft nagelaten, Stade was de eerste plaats met een volledig baksteengothiekgeörienteerde binnenstad, voor ons de gezichtsbepalende uitstraling van een klassieke Hanzestad, het Alte Land is een grote, fraai verzorgde, boomgaard. Hier ook mijn traditionele Koga-panne: het stuur was links plotseling 5 cm lager dan rechts. Tot grote schrik van mijn fietsenhandelaar bij thuiskomst.



Voor mij begon, na een aangename aanlooproute, de Hanzeroute echt in Lüneburg. Misschien omdat hier, door een bezoek aan het zoutmuseum, de geschiedenis van een handelsorganisatie tot leven kwam in plaatsen met een historische bebouwing. De combinatie Lüneburg - Lübeck, productiestad en handelshaven, 28 vaardagen van elkaar verwijderd, is uiterst boeiend. En in Lübeck, met vanzelfsprekend veel aandacht voor Thomas Mann, begon de echte overvloed aan kerken; het woord baksteengothiek werd volledig en uitgebreid in beeld gebracht.

Rustig peddelden we daarna verder. Bij Travemünde op de pier de eerste ontmoeting met de Oostzee, een grote bak water zonder getij, en kort daarna waren we in de voormalige DDR.



Hoewel de Wende toch al enige jaren achter ons lag, was het verschil, zeker buiten de stedelijke gebieden, aanmerkelijk. Op de voormalige patrouillewegen, die we zo snel mogelijk verlieten, vraag je je wel af waar de grenswachten 's-nachts op die hobbelpaden over spraken. De toenadering van de, ook vermeldenswaardige, camping in Zierow over strand en door bosschages, moet worden geroemd. We weten nog steeds niet of dit wel de juiste weg was...
Wismar bood de leden van het Bosch keldergenootschap een verrassing door een tentoonstelling onder het Raadhuis. En het desolate havenlandschap: de verstilling van industriële archeologie. In Bad Doberan, waar we onze vakantie besloten met enkele stranddagen, vulde Molli thuis vele pagina's in mijn vakantiealbum. En we fietsten nog naar Rostock om onder meer de laatste verblijfplaats van Hugo de Groot en het Hausbaumhaus te bekijken.

Geen opmerkingen: